Cehennem Döngüsü (Öykü)
Çürümüş et kokusu. Yoğun ve pis. İki ayağımı da hissetmiyorum. Soğuk. İki avcumu dolduran, parmaklarımın kenetlendiği ahşap silindirlerin ne olabileceğini saptamaya çalışıyorum. Korkuyorum. Uyanmam gerek. Göreceğim manzaraya kendimi hazırlayıp, göz kapaklarımı araladım. Gözlerimde kırılan en ağır renk, yeşil. Gökyüzünün yakasına bir broş gibi iliklenmiş dolunay, etrafı biraz olsun aydınlatıyor. Görebildiğim tek şey, cesetler. Uçsuz bucaksız bir ceset denizi. Eski bir teknenin üzerindeyim. Ayaklarım tekneye birer çivi ile çakılmış. Ellerimle kürekleri tutuyorum. Uzaklardan bir çığlık sesi yükseliyor. Sesin geldiği yöne doğru kürek çekmeye başlıyorum. Küreklerim ölüleri parçalarcasına çarpıyor cesetten yüzeye. Kafamı biraz kaldırıp ölü insanların yüzlerine odaklanmaya çalışıyorum. Kahretsin! Ben bu insanları tanıyorum. Hayatımdan geçenler, geçip de gitmeyenler. Doğumumdan itibaren gördüğüm her surat, dalgalanıyor altımda. Çığlık sesleri ardı ardına karışıyor gökyüzüne. İlerliyorum karanl